Σκουλήκια στο ανθρώπινο σώμα

Μάλλον όλοι γνωρίζουν τι είναι τα σκουλήκια και από πού προέρχονται. Αλλά δεν μπορούν όλοι να απαντήσουν τι είναι τα σκουλήκια, και το πιο σημαντικό, τι ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στο ανθρώπινο σώμα.

Χαρακτηριστικά και τύποι ελμινθίασης

Οι ελμινθικές λοιμώξεις είναι μια ομάδα ανθρώπινων ασθενειών που προκαλούνται από την κατάποση σκουληκιών παρασιτικής προέλευσης, δηλαδή ελμινθών που παρασιτούν τα εσωτερικά όργανα ενός ατόμου, επηρεάζοντας τους ιστούς και διαταράσσοντας την κανονική λειτουργία τους.

Τα παράσιτα μπορούν να εγκατασταθούν σχεδόν σε οποιοδήποτε όργανο: έντερα, πνεύμονες, χοληδόχος κύστη, συκώτι, ακόμη και στον εγκέφαλο. Η ονομασία της ελμινθίασης, η πορεία της, οι συνέπειες και τα συμπτώματα εξαρτώνται από τον τύπο του παρασίτου που προκάλεσε την ασθένεια.

Υπάρχουν όμως ορισμένοι γενικευμένοι τύποι ελμινθίασης:

1. Επαφή. Η μετάδοση γίνεται απευθείας από ένα ήδη μολυσμένο άτομο μέσω επαφής. Οι πιο συχνές είναι η υμενολεπίδωση, που προκαλείται από νάνο ταινία και η εντεροβίαση, που προκαλείται από σκουλήκια καρφίτσας. Τα παράσιτα σέρνονται έξω από το ορθό και γεννούν αυγά στο δέρμα ενός ατόμου. Περαιτέρω διανομή γίνεται μέσω τροφίμων και ειδών οικιακής χρήσης. Η κύρια αιτία μόλυνσης από ελμινθίαση εξ επαφής είναι η μη συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής, καθώς και η ακατάλληλη επεξεργασία των προϊόντων και η μη συμμόρφωση με τους κανόνες αποθήκευσης.
2. Γεωελμινθίασες. Χαρακτηριστικά δεν υπάρχει ανάγκη για ενδιάμεσο host. τα παρασιτικά σκουλήκια ολοκληρώνουν ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους σε έναν οργανισμό. Τα αυγά και οι προνύμφες των παρασίτων μπορούν να ζήσουν μόνο στο εξωτερικό περιβάλλον, πιο συχνά στο έδαφος. Πολύ σπάνια είδη μπορούν να αναπτυχθούν σε εσωτερικούς χώρους, τα περισσότερα μόνο στο έδαφος ή στο νερό. Τα παιδιά που παίζουν συχνά με το χώμα και οι εργαζόμενοι σε αγροκτήματα και βοσκοτόπια είναι πιο ευαίσθητα στις γεωελμινθίες. Η ανθρώπινη μόλυνση εμφανίζεται με την κατανάλωση άπλυτων λαχανικών και φρούτων και μη επεξεργασμένου πόσιμου νερού. Είναι δυνατό να εισέλθουν έλμινθες μέσω της κατάποσης σκόνης ή μέσω του δέρματος.

3. Βιοελμινθίαση. Για την ανάπτυξη ελμινθών είναι απαραίτητη η συμμετοχή ενός ενδιάμεσου ξενιστή, τις περισσότερες φορές ασπόνδυλων. Βασικά, η μετάδοση των βιοελμινθεασών γίνεται μέσω εντόμων που ρουφούν το αίμα. Αυτοί οι τύποι παρασίτων ζουν στο αίμα του τελικού ξενιστή, εισέρχονται στο σώμα του εντόμου μέσω ενός δαγκώματος, στη συνέχεια αναπτύσσονται σε αυτό και μέσω του ίδιου δαγκώματος φτάνουν σε άλλο άτομο. Αλλά είναι επίσης δυνατή η απελευθέρωση αυγών και προνυμφών στο εξωτερικό περιβάλλον, όπως συμβαίνει με τις γεωελμινθίασες. Κάθε τύπος ελμίνθου απαιτεί τον δικό του συγκεκριμένο τύπο ενδιάμεσου ξενιστή.

Συμπτώματα και αιτίες ελμινθάσεων

Τα κλινικά συμπτώματα της ελμινθίασης εξαρτώνται άμεσα από τον τύπο των παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα και τον βιότοπό τους. Ανάλογα με το προσβεβλημένο όργανο, εμφανίζονται διάφορες εκδηλώσεις της νόσου, οι οποίες συχνά παρεμποδίζουν την ακριβή διάγνωση.

Η ελμινθίαση περνά από οξεία και χρόνια στάδια ανάπτυξης. Το οξύ στάδιο δεν διαρκεί περισσότερο από 8 εβδομάδες, αλλά το χρόνιο στάδιο μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Το οξύ στάδιο διακρίνεται από παρόμοια συμπτώματα για όλους τους τύπους ελμινθίασης, αφού μετά την εμφάνιση ξένου αντικειμένου στο ανθρώπινο σώμα, ακολουθεί άμεση αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Για το χρόνιο στάδιο, τα συμπτώματα γίνονται πιο συγκεκριμένα για κάθε συγκεκριμένη νόσο και δεν μπορούν να γενικευθούν. Όλα εξαρτώνται από το προσβεβλημένο όργανο, για παράδειγμα, όταν τα παράσιτα εντοπίζονται στα έντερα, ο κοιλιακός πόνος και τα προβλήματα με τα κόπρανα είναι τυπικά.

Συμπτώματα ελμινθίασης:

1. Αυξημένη θερμοκρασία σώματος.
2. Υπερβολική εφίδρωση και πρήξιμο.
3. Πονώντας πόνος στους μύες και στις αρθρώσεις.
4. Διάρροια ή, αντίθετα, συχνή δυσκοιλιότητα.
5. Αφυδάτωση, συχνοί έμετοι.
6. Διογκωμένο συκώτι, σπλήνα, λεμφαδένες, φούσκωμα.

7. Εξάνθημα στο ανθρώπινο δέρμα.
8. Αυξημένο επίπεδο λευκοκυττάρων.
9. Σιδηροπενική αναιμία.
10. Κνησμός του δέρματος και του πρωκτού.
11. Διαταραχές του νευρικού συστήματος, απάθεια, ευερεθιστότητα, κατάθλιψη.
12. Η παρουσία αιματηρών εκκρίσεων στα κόπρανα ή κατά την ούρηση.
13. Παγκρεατίτιδα, ίκτερος, ηπατίτιδα, εντερική απόφραξη.

Ορισμένοι τύποι ελμινθιασών χαρακτηρίζονται από ασυμπτωματική, λανθάνουσα πορεία της νόσου. Αυτό είναι επικίνδυνο επειδή, λόγω σοβαρής βλάβης, το εσωτερικό όργανο ενός ατόμου μπορεί απλώς να σπάσει, μετά από το οποίο ολόκληρο το σώμα θα μολυνθεί αναπόφευκτα από παράσιτα και, κατά συνέπεια, σοβαρές συνέπειες όπως αναφυλακτικό σοκ ή περιτονίτιδα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις εκδηλώσεις της ελμινθίασης στα παιδιά, καθώς διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο.

Συχνά συγχέονται με άλλες ασθένειες και οδηγούνται σε κρίσιμα στάδια βλάβης στο σώμα. Η ανοσία των παιδιών δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πλήρως και δεν παρουσιάζει εμφανή σημάδια βλάβης.

Η πιο συχνή παιδική ασθένεια είναι η εντεροβίαση. Στη δεύτερη θέση βρίσκονται διάφοροι τύποι στρογγυλών σκουληκιών, που είναι πιο χαρακτηριστικά για τις παιδικές ασθένειες. Είναι επιτακτική ανάγκη να δώσετε προσοχή στη συνοχή και την κανονικότητα των κοπράνων, την εμφάνιση διαφόρων δερματικών εξανθημάτων και μην αγνοήσετε τα παράπονα για κνησμό στην περιοχή του πρωκτού.

Οι κύριες αιτίες της ελμινθίασης:

1. Τρώγοντας άπλυτα λαχανικά, φρούτα και μούρα. Είναι πολύ σημαντικό να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και υγιεινής. Επεξεργαστείτε προσεκτικά τα προϊόντα που αγοράσατε. για τα παιδιά, συνιστάται η χρήση ειδικών προϊόντων για το πλύσιμο φρούτων και λαχανικών. Το πλύσιμο των χεριών είναι υποχρεωτικό πριν από κάθε γεύμα.
2. Κρέας και προϊόντα ψαριών. Για την αποφυγή μόλυνσης και σοβαρών συνεπειών, απαιτείται θερμική επεξεργασία υψηλής ποιότητας, καθώς και πιστοποίηση για το αγορασμένο προϊόν. Παρακολουθήστε τη συμμόρφωση με τις συνθήκες αποθήκευσης των παρασκευασμένων ημικατεργασμένων προϊόντων. Είναι απαράδεκτη η κατανάλωση προϊόντων ψαριών που αγοράζονται στην άκρη του δρόμου.
3. Γη και άμμος. Αυτό ισχύει κυρίως για τα παιδιά, αφού έχουν την τάση να βάζουν τα πάντα στο στόμα τους. Κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, μην αφήνετε το παιδί σας να τρώει άμμο στην αμμουδιά ή χώμα στο εξοχικό. Οτιδήποτε έπεσε στο πάτωμα ή σε ανοιχτό έδαφος αποκλείεται.

Τα αυγά ελμινθίου μας περιβάλλουν παντού, γι' αυτό θα πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα την προσωπική υγιεινή ώστε να προλαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο πιθανά ελμινθικά νοσήματα.

Ταξινόμηση παρασίτων

Οι ελμινθοί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το σχήμα και την εμφάνισή τους:

• Στρογγυλά σκουλήκια. Μέχρι σήμερα, έχουν περιγραφεί περισσότερα από 80 χιλιάδες είδη ελμινθών αυτής της κατηγορίας. Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό και να προκαλέσουν διάφορες ελμινθικές ασθένειες. Η ανάπτυξη των στρογγυλών σκουληκιών περνά από 5 στάδια, εκ των οποίων τα τέσσερα είναι προνυμφικά και το ένα ενήλικο. Με κάθε μετάβαση, το περιβάλλον ή ο ενδιάμεσος κεντρικός υπολογιστής αλλάζει. Οι πιο συνηθισμένοι εκπρόσωποι:
  • ασκαρίδα - προκαλεί μια ασθένεια που ονομάζεται ασκαρίαση. Αυτό το είδος παρασίτου είναι ικανό να ζει και να τρέφεται αποκλειστικά στο ανθρώπινο σώμα. Οι στρογγυλοί σκώληκες χαρακτηρίζονται από βήχα, κατά τον οποίο οι προνύμφες ωθούνται στο λαιμό ενός ατόμου και επιστρέφουν πίσω στα έντερα ως ήδη ώριμα άτομα.
  • Τα σκουλήκια από σκώληκες προκαλούν εντεροβίαση στο ανθρώπινο σώμα και παρασιτούν τα έντερα. Μόλις μπουν στο σώμα του ξενιστή, χαρακτηρίζονται από δυσπεψία, κνησμό κοντά στον πρωκτό και σε ορισμένες περιπτώσεις φλεγμονή των γεννητικών οργάνων, ιδιαίτερα στις γυναίκες.
• Ταινίες. Υπάρχουν περισσότερες από 10 παραγγελίες ταινιών που ζουν στο ανθρώπινο σώμα. Αυτή είναι η πιο κοινή κατηγορία παρασίτων που προκαλεί εξαιρετικά επικίνδυνες ασθένειες. Περνούν από δύο προνυμφικά στάδια ανάπτυξης και φτάνουν στον τελικό ξενιστή ως ενήλικα. Εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα από έναν ενδιάμεσο ξενιστή, τις περισσότερες φορές μέσω του κρέατος ενός μολυσμένου ζώου. Επομένως, για την πρόληψη της νόσου, είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τη σωστή προετοιμασία και επιλογή των προϊόντων κρέατος. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι ελμινθών αυτής της κατηγορίας:
  • ταινία – προκαλεί την ασθένεια ταενίαση, που χαρακτηρίζεται από συχνούς εμετούς, ναυτία ή έλλειψη όρεξης.
  • Η ταινία των βοοειδών είναι μια λιγότερο επικίνδυνη ασθένεια, αλλά απαιτεί πολύ δύσκολη και μακροχρόνια θεραπεία.
  • Ο εχινόκοκκος είναι ένα είδος σκουληκιού που προκαλεί ημικρανίες, ζαλάδες και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και επιληπτική κρίση.
• Flatworms (flukes). Τι είναι οι έλμινθες; Για την ανάπτυξη αυτής της κλάσης απαιτείται η παρουσία ενός ενδιάμεσου κεντρικού υπολογιστή. Αυτά τα παρασιτικά σκουλήκια είναι η αιτία των τρεματωδών. Οι πιο επικίνδυνες ποικιλίες αυτής της κατηγορίας:
  • οπισθορχίαση - εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα με κρέας ψαριού, πιο συχνά είδος κυπρίνου, που επηρεάζει τους χοληφόρους πόρους του ήπατος.
  • σχιστοσώματα - μεταδίδονται μέσω του νερού, προκαλώντας σχιστοσωμίαση, μια πολύ σοβαρή ασθένεια με εξαιρετικά σοβαρές συνέπειες.
  • Το paragonim είναι ένα πνευμονικό τρύπημα, η αιτία της παραγονιμίασης, η μόλυνση είναι δυνατή μόνο με την κατανάλωση καβουριών, καραβίδων ή χοιρινού κρέατος.

Όλοι οι αναφερόμενοι τύποι σκουληκιών στον άνθρωπο είναι μόνο ένα μικρό μέρος της ποικιλίας των παρασίτων που υπάρχουν σήμερα. Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, υπάρχουν περισσότερες από 1 εκατομμύριο ποικιλίες.

Διάγνωση και θεραπεία ελμινθάσεων

Η επιστήμη δεν μένει ακίνητη και ένας μεγάλος αριθμός μεθόδων έχουν ήδη αναπτυχθεί και χρησιμοποιούνται ενεργά για τον εντοπισμό ελμινθικών ασθενειών. Οι σύγχρονες μέθοδοι καθιστούν δυνατό τον ακριβή προσδιορισμό των τύπων των παρασίτων στον άνθρωπο και του βαθμού βλάβης των ιστών στη θέση τους.

Βασικές μέθοδοι για τη διάγνωση της ελμινθίασης:

1. Μικροελμινθοσκοπικό. Χρησιμοποιείται για την ανίχνευση αυγών και προνυμφών σκουληκιών. Αυτές περιλαμβάνουν τις μεθόδους των Kato, Kalantaryan και Fulleborn. Ξεχωριστά, καθεμία από αυτές τις μεθόδους δεν καθιστά δυνατή την ακριβή αναγνώριση όλων των τύπων παρασίτων. Αλλά συνολικά δίνουν καλά αποτελέσματα, ειδικά όσον αφορά την ένταση της εξάπλωσης των παρασίτων που ζουν στο σώμα.
2. Μακροελμινθοσκοπικό. Το πιο αποτελεσματικό στον εντοπισμό σκουληκιών και στρογγυλών σκουληκιών. Βοηθούν στην ανίχνευση παρασίτων στα κόπρανα μέσω της χρήσης ενός πιάτου Petri και ενός μεγεθυντικού φακού.
3. Βιοψία. Εάν υπάρχει πιθανότητα ελμινθικού παρασιτισμού στον ανθρώπινο μυϊκό ιστό, τότε λαμβάνεται δείγμα και αποστέλλεται για έρευνα. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να κάνετε την πιο ακριβή διάγνωση.
4. Ανοσολογική. Πραγματοποιούνται με εξέταση του αίματος του ασθενούς για την ανίχνευση αντισωμάτων σε ορισμένους τύπους ελμινθών που ζουν στο ανθρώπινο σώμα.
5. Ανάλυση του περιεχομένου της χολής ή του δωδεκαδακτύλου. Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις βλάβης του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και του δωδεκαδακτύλου.
6. Ενόργανος. Αυτές περιλαμβάνουν μελέτες υπερήχων, ακτινογραφιών και υπολογιστών. Χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό του βαθμού βλάβης που προκαλείται από τα σκουλήκια στο ανθρώπινο σώμα. Και επίσης να ελέγξετε άλλα εσωτερικά όργανα.

Για τη θεραπεία εντοπισμένων ασθενειών χρησιμοποιούνται φαρμακευτικές μέθοδοι. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι η σύνθετη θεραπεία με χρήση πολλών φαρμάκων είναι πιο αποτελεσματική από τη μονοθεραπεία που βασίζεται σε ένα μόνο ανθελμινθικό.

Οι λοιμώξεις από ελμίνθους αντιμετωπίζονται συχνότερα με τη συνταγογράφηση μιας δόσης ενός δισκίου με ένα δραστικό συστατικό όπως η λεβαμισόλη. Η δοσολογία επιλέγεται ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς. Αυτό βοηθά στην αποδυνάμωση των παρασίτων.

Στη συνέχεια, μετά από 3 ημέρες, λαμβάνεται ένα φάρμακο που περιέχει μεβενδαζόλη ή αλβενδαζόλη. Αυτή η ολοκληρωμένη προσέγγιση επιταχύνει σημαντικά και αυξάνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Πολύ συχνά, ένα άτομο μπορεί να μην γνωρίζει καν για τα σκουλήκια στο σώμα του. Σε αυτό το πλαίσιο, συνιστάται η διεξαγωγή προληπτικών μαθημάτων αντιελμινθικών φαρμάκων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για παιδιά προσχολικής ηλικίας και ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων.

Τα παράσιτα στον άνθρωπο μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στα εσωτερικά όργανα. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία θα βοηθήσει να σταματήσει την ανάπτυξη αυτών των ασθενειών εγκαίρως και να αποτρέψει σοβαρές συνέπειες.